Als het even kan, worden ernstig zieke of stervende Hindoes niet alleen gelaten. Familieleden komen zoveel ze kunnen om hen bij te staan. Veel Hindoes hechten zeer aan hun familiebanden. Ze voelen zich altijd deel van dat grotere geheel van hun familie, ook als ze alleen zijn. Dat geldt niet alleen tijdens de grote feesten, maar ook als het leven zwaar is.
De pandit kan ernstig zieken of stervenden met rituelen helpen om zich voor te bereiden op de dood. Overigens zijn Hindoes meestal geen voorstanders van euthanasie of orgaandonatie.
Ook als een Hindoe gestorven is, worden er verschillende rituelen uitgevoerd. Vaak wordt een dode afgelegd door de eigen familie en daarna gecremeerd. Van oudsher gebeurt dat in de open lucht, om de ziel vrij te maken uit het lichaam. In Nederland mag dat niet. Maar er zijn afspraken met crematoria over aangepaste crematies van Hindoes. Zo laat men bijvoorbeeld de deur van de oven openstaan, zodat de ziel toch in verbinding staat met de open lucht.
In India wordt de as uitgestrooid in een rivier (liefst de heilige rivier Ganges), in Nederland vaak in zee.
