De katholieke kerk kent verschillende rituelen die ernstig zieken of stervenden ondersteuning kunnen bieden.
Aan de ene kant heb je de ziekenzalving of sacrament van de zieken. In dat ritueel bidt een priester samen met de zieke en/of de naasten, en wordt de zieke gezalfd. In de volksmond zegt men ook wel dat iemand ‘bediend’ wordt. Een pastoraal werker kan een soortgelijk ritueel uitvoeren, door te bidden bij een zieke en een zegenbede uit te spreken. Het zijn manieren om afscheid te nemen en rustig naar de dood toe te leven. Vroeger werd de zalving alleen individueel bij stervenden toegepast. Tegenwoordig gebeurt het ook wel in een gemeenschappelijke viering, voor mensen die oud of ziek zijn.
Daarnaast heb je het sacrament van de biecht. Dit is een gesprek met een priester over gebeurtenissen waar iemand spijt van heeft. De priester kan iemand vergeven namens God.
Zowel de ziekenzalving als het sacrament van de biecht zijn niet alleen maar bedoeld voor het einde van het leven. Het echte ‘laatste’ sacrament is de laatste communie (‘viaticum’). Een priester, pastoraal werk(st)er of een andere gelovige kan de stervende ook op het ziekbed de communie komen brengen.
De rk-kerk wijst euthanasie af, maar in de praktijk maken de gelovigen zelf een afweging. Het toedienen van pijnstillende middelen wordt als een daad van medemenselijkheid beschouwd.
