Ieder mens brengt zijn eigen geschiedenis en ervaringen mee uit het leven en kijkt anders naar het leven. Die persoonlijke kijk noemen we iemands levensbeschouwing, maar wat is dat precies?
Ontdek hier wat levensbeschouwing is.
Hoe we kijken naar dingen heeft met onze overtuigingen, onze meningen te maken. Veel van die overtuigingen zijn ons van jongs af aan geleerd. Door onze ouders, door familie, vrienden, in de buurt of op school. Vaak vinden we ze zo vanzelfsprekend, dat we ons er niet eens van bewust zijn.
Levensbeschouwelijke overtuigingen, zijn ideeën of gedachten over hoe je tegen het leven aankijkt. Levensbeschouwing gaat bijvoorbeeld over hoe we goed kunnen leven, waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Het gaat om de grote levensvragen waar we allemaal op één of andere manier mee geconfronteerd worden en waar we zo nu en dan antwoorden op zoeken.
Dit kan vanuit een bepaalde godsdienst zijn, maar dat hoeft niet. Ook iemand die niet gelooft in een god of hogere macht heeft ideeën over het leven. Iemand kan bijvoorbeeld vinden dat het belangrijk is om goed te doen. Of dat alles toeval is. Of dat het vooral gaat om zoveel mogelijk te genieten in het leven.
Levensbeschouwelijke overtuigingen gaan over wat je bezielt. Er horen gevoelens bij van troost en opluchting, van inspiratie en verontwaardiging. Soms horen er ook kleding- of eetgewoonten bij, of manieren om met een ander om te gaan. Ook kunnen er gebruiken bij horen die je al je hele leven doet. Het is net alsof je lichaam zulke gebruiken herkent, alsof het zich ongemakkelijk voelt als je het anders doet.
Hetzelfde kan heel verschillende betekenissen hebben voor mensen. De geboorte van een kind kun je ervaren als een wonder, of als een gave van God. Ziekte kun je zien als een fout in je lichaam, of als een opdracht om anders te gaan leven. Bidden kun je zien als iets kinderlijks, of als een vertrouwde manier om weer tot jezelf te komen. De dood kun je zien als het einde, of als een poort naar een nieuw begin.
Soms kun je de levensbeschouwing van iemand duidelijk terugzien in gebruiken en rituelen, maar meestal is het aan de buitenkant niet zichtbaar wat iemands levensbeschouwing is.
Levensbeschouwing is heel persoonlijk. Het maakt je tot wat je bent. Het bepaalt ook hoe je je over jezelf voelt, wat je belangrijk vindt en welke keuzes je maakt. Het heeft invloed op hoe je met tegenslag omgaat, met pijn, ziekte, lijden en de dood. Het bepaalt ook hoeveel veerkracht je hebt als het tegenzit, hoe snel je weer opstaat als het even lastig is geweest.
Het eigenaardige met levensbeschouwing is dat levensbeschouwing niet alleen om meningen of gedachtes gaat. Die zitten immers vooral in je hoofd, je kunt er argumenten voor geven. Omdat het zo persoonlijk, zo intiem is, zitten levensbeschouwelijke overtuigingen vaak dieper dan je hoofd. Je draagt ze als je huid, en als een ander ze negeert of zelfs belachelijk maakt, voel je je op je ziel getrapt.
Iedereen heeft een bepaalde vorm van levensbeschouwing, maar het ligt niet voor ééns en voor altijd vast. Het groeit en verandert mee met wie we zijn en door wat we erover leren en ervaren in het leven.
Levensbeschouwing is dus eigenlijk elke dag op één of andere manier zoeken naar betekenis, zin ontdekken. Zo vormt het onze identiteit, wie we zijn. Maar het valt er niet mee samen, want je bent als mens meer dan je levensbeschouwing.
