Joods zijn is meer dan gelovig zijn. Volgens de traditie is elk kind van een Joodse moeder zelf Jood. Er zijn dan ook veel mensen die zich Joods voelen, maar niet met godsdienst bezig zijn of zelfs geloven. Toch noemen ze zich Jood, omdat ze zich verbonden voelen met de geschiedenis van hun voorouders of met de staat Israël.
Gelovige Joden beleven hun godsdienst heel praktisch. Niet de leer is het belangrijkste, maar het leven van alledag. Daarin spelen de voorschriften over bijvoorbeeld het eten, de wekelijkse rustdag of de Joodse feesten een grote rol. Overigens zijn daar grote verschillen in. Liberale Joden gaan losser met de voorschriften om dan orthodoxe Joden.
Volgens gelovige Joden is de wereld geschapen door God, de ene, de eeuwige. Uit eerbied noemen ze zijn naam niet en maken ze geen afbeeldingen van hem. God heeft de mensen geschapen naar zijn beeld. Hij heeft een bijzondere relatie met het Joodse volk, een verbond. Om daarnaar te leven moeten Joden boven alles rechtvaardig leven. Want, zo vinden ze, God dien je het beste door medemensen te dienen.
